CUT Chapter 19 ใครไม่เสร็จตรูเสร็จ

Chapter 19

หลังจากที่เด็กน้อยในกลุ่มอย่างฮยอกแจและคยูฮยอนเมาหลับคอพับ รุ่นพี่ทั้งหลายก็พร้อมใจส่งตัวเข้าหอ ซีวอนกระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อเห็นเด็กตัวอวบหลับคอพับอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบข้างๆ กับฮยอกแจที่เมาจนแก้มขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

ชินดงที่กลับจากห้องน้ำเดินมามองดูเพื่อนเจ้าเล่ห์อย่างทงเฮที่กำลังเดินไปอุ้มช้อนร่างบอบบางของแฟนตัวเอง ยกเว้นซีวอนที่อยากจะอุ้มชิลล์ๆ แบบทงเฮแต่ทำไม่ได้และอีกอย่างคยูฮยอนกับซีวอนไม่ใช่แฟนกัน

“กูช่วย” พี่คนโตของกลุ่มเดินมาตบไหล่ซีวอนแล้วพยักหน้า

“โห ผมรอคำนี้เลยว่ะพี่” ซีวอนย่อตัวลงเพื่อให้เด็กตัวอ้วนได้ขึ้นมาอยู่บนหลังของเขา

“ดีๆ ล่ะอย่าไปทำอะไรน้องเค้า ส่งให้ถึงห้อง” พี่คนโตของกลุ่มบอก

“แหม เมาหลับขนาดนี้จะไปทำอะไร” ซีวอนบอกแล้วแบกเด็กตัวกลมไปที่ห้องพัก

คังอินมองตามแล้วก็รู้ในทันทีว่าพวกมันต้องมีแผน ชินดงนั่งลงมองทะเลยามค่ำ ไกลออกไปเห็นนักท่องเที่ยวมากมายที่ร้านอาหารแต่พวกเขาเลือกที่พักที่ให้ความเป็นส่วนตัว ลีทึกนั่งลงข้างกับคังอินแล้วรับแก้วน้ำเมามาถือไว้

“พวกมึงว่าเสร็จไม่เสร็จ” พี่ทึกเอ่ยขึ้น ทำเอาชินดงกับคังอินหันมองหน้ากันแล้วประสานเสียงหัวเราะ

“ฮ่าๆ ผมว่าไอ้ทงเฮอะไม่เสร็จเพราะมันไม่น่าจะทำน้อง” ชินดงว่า

“แล้วไอ้วอนล่ะ” พี่ทึกถามขึ้นอีก

“ผมว่าไม่เสร็จอีกเช่นเคย ไอ้เด็กคยูใช่ว่าจะง่าย ดูท่าทางฤทธิ์เยอะใช้ได้เลย” คังอินหัวเราะเมื่อพูดจบ และทั้งสามคนก็นั่งพูดคุยกันตามประสา

ทงเฮและซีวอนตกลงที่จะพาเด็กเมาไปส่งที่ห้อง แต่!!!

ซีวอนขอยึดห้องของเขาและให้ทงเฮไปนอนกับฮยอกแจที่เป็นห้องของคยูฮยอนและฮยอกแจแต่แรก มีการย้ายสัมภาระกันเสียเสร็จสรรพ

“โชคดีมึง” ทงเฮบอกกับเพื่อนที่ยังเดินออกมาจากห้องพักด้วยท่าทางหอบ ซีวอนโยนเป้มาให้ทงเฮและทงเฮก็โยนเป้ของคยูฮยอนไปให้อีกคน

“มึงก็ด้วย เบาๆ หน่อยล่ะ น้องมันนุ่มนิ่มซะขนาดนั้นจับแรงๆ กลัวจะหัก”

“มึงก็ระวังตีนน้องมันด้วยล่ะ ท่าจะตีนหนัก”

“ไอ้เชี่ยทงเฮ อวยพรเหรอวะสัด”

“ฮ่าๆ ไปล่ะอยากกอดไอ้ตัวนิ่มใจจะขาด”

“เออๆ”

เมื่อทั้งสองฝ่ายแยกย้ายกันเข้าห้องพัก ทงเฮก็ยืนมองเด็กน้อยแก้มแดงที่นอนหลับอยู่บนเตียง เขาต้องห้ามใจมากแค่ไหนกับการไม่ขย้ำให้ช้ำคามือ

ทงเฮตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำและเมื่อออกมาเขาก็พบว่าเด็กน้อยลุกขึ้นมานั่งหัวยุ่งมือกุมขมับอยู่บนเตียง

“ปวดหัวเหรอวะ” ทงเฮเดินเข้ามาวางมือบนหัวยุ่งๆ

“ครับ ปวดแล้วก็ จะ จะอ้วก!” ฮยอกแจรีบปิดปากตัวเองเมื่อเหมือนว่าสิ่งที่อยู่ในท้องมันตีขึ้นมาจ่ออยู่ที่ปากแล้ว

“เชี่ย! ไปห้องน้ำเลยสัด!” ทงเฮถอยหนีเมื่อฮยอกแจวิ่งพรวดเข้าห้องน้ำแล้วก็อ้วกเสียจนหมด

ทงเฮคอยลูบหลังให้จนฮอยอกแจไม่มีอะไรจะอ้วกแล้ว เห็นหน้าเด็กน้อยก็นึกสงสารทั้งแดงทั้งน้ำตา ทงเฮในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็อุ้มร่างปวกเปียกของแฟนเด็กออกมาวางบนเตียง

“งื้อ พี่ทงเฮ” เมื่อเด็กน้อยนั่งลงบนเตียงเขาเพิ่งจะสังเกตว่าพี่ทงเฮอยู่ในภาพที่เห็นแล้วหน้าร้อนผ่าวไปหมด

“เรียกทำไม”

“ไปใส่เสื้อผ้าสิครับ ไม่หนาวเหรอ” น้ำเสียงแผ่วเบากับท่าทางเหนียมอายของฮยอกแจทำให้ทงเฮนึกเอ็นดูและอยากจะแกล้งให้อีกคนเขินหนักๆ

“ไม่เห็นจะหนาว ถ้าไม่เกรงใจเจ้าที่เจ้าทางกูดึงผ้านี่ออกเดินละ” ทงเฮว่าพลางจับที่ปมผ้าเช็ดตัว

“งื้อ อย่านะครับ” ฮยอกแจยกมือปิดหน้า

“ฮ่าๆ เด็กว่ะ ของมึงก็มีจะอายทำไม” ทงเฮเดินมานั่งลงข้างตนตัวเล็กที่ยังปิดหน้าตัวเองอยู่

“ก็...งื้อ พี่ทงเฮอย่าแกล้งผมสิครับ” ฮยอกแจหลบตาเมื่อทงเฮดึงมือที่ปิดหน้าปิดตาออก

“นิ่ม มองหน้ากู”

“ไม่เอา ผมเขิน”

“มอง ถ้าไม่มองหน้าหรือจะมองอย่างอื่นวะ”

“มะ มองอะไรครับ งื้อ” ทงเฮจับใบหน้าแดงของคนตรงหน้าแต่เด็กน้อยก็ยังหลับตาแน่น

“มองหน้า ไม่ลืมตากูจับเยแม่งเลยนะ”

“พะ พี่ทงเฮ” ในที่สุดเด็กน้อยก็ลืมตาขึ้น อาการปวดหัวหรือเมานี่แทบหายเป็นปลิดทิ้ง มองดูหน้าคนตรงหน้ากล้าๆ กลัวๆ

ปกติทงเฮไปนอนที่ห้องเวลาที่ทงเฮอาบน้ำเจ้าของห้องก็จะทำทีเป็นหลับไปแล้วจะแอบมองบ้างก็นิดหน่อย ก็เพราะพอมองพี่ทงเฮทีไรหัวใจดวงน้อยๆ ของฮยอกแจก็เต้นรัวเหมือนมีมือกลองมาตีรัวๆ ทุกที

ฮยอกแจใจจะวายแล้ว นี่ยังจะมานั่งเปลือยท่อนบนแถมท่อนล่างก็คงไม่มีอะไรใส่ข้างใน มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้นปิดบังไว้ แต่พอเด็กน้อยเผลอหลบสายตาแล้วหลุบตาลงมองต่ำเท่านั้นแหละ

สิ่งที่เห็นก็ทำให้หน้าร้อนผ่าว หรือว่านี่จะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลที่ดื่มเข้าไปแต่ก็ดื่มไม่มากเท่าคยูเพื่อนรักด้วยซ้ำ

ทงเฮก้มมองตามสายตาของเด็กน้อยแล้วก็หัวเราะ เขามันพวกของขึ้นง่ายเสียด้วยสิยิ่งเวลาที่อยู่กับฮยอกแจด้วยแล้วทงเฮโคตรอยากจับมาเค้น จับบีบ จับกัด จับดูดให้แดงไปทั้งตัว แค่คิดเขาก็แทบบ้า

“นิ่ม”

“...”

“กูอยาก”

“ฮะ ฮะ?” เด็กน้อยร้องเสียงหลง

“อยากได้มึงใจจะขาดแล้วว่ะ นิ่ม”

“อะ อื้อ!” ทงเฮรั้งต้นคอฮยอกแจมาแล้วครอบครองริมฝีปากสีสวยไว้บดเบียดดูดดึงจนเด็กน้อยนิ่งค้าง ตกใจตั้งรับไม่ทัน ดวงตากลมคลอหยดน้ำใสก่อนจะหลับลงมือบางจับต้นแขนแกร่งกำยำของทงเฮเป็นที่ยึดเหนี่ยว

มันเป็นจูบที่ร้อนแรงกว่าทุกครั้ง เป็นจูบที่เต็มไปด้วยอารมณ์พุ่งพล่าน ฮยอกแจไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรรู้แต่เพียงว่าตอนนี้ทงเฮคุมเกมทุกอย่างจนปฏิเสธไม่ได้ ปลายลิ้นที่สอดดันเข้ามาในโพรงปากหวานก็ซุกซนเหลือเกิน ลมหายใจที่มีเริ่มติดขัดขาดห้วงมือบีบต้นแขนแกร่งและตีปุๆ ให้อีกคนผละออกไป

หายใจไม่ออกแล้ว...ฮยอกแจอยากจะบอกแต่ก็ทำไม่ได้

และเมื่อทงเฮรู้ดีเขาจึงผละออก มองดูเด็กน้อยที่หอบหายใจตาฉ่ำใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากแดง ทงเฮยกยิ้มแตะปลายนิ้วที่ริมฝีปากล่างของฮยอกแจแล้วจับเชยคางมนขึ้นประกบริมฝีปากจูบดูดดื่มอีกครั้ง ผลักร่างบางลงไปบนเตียงขยับคร่อมร่างไว้ บดเบียดจูบเร่าร้อนจนเด็กน้อยไร้เดียงสาต้องร้องครางในลำคอ

ฮยอกแจตกใจมือไว้ปัดป่ายข่วนไปตามแผงอกเปลือยเปล่าเย็นเยียบ มือหนาจับอยู่ที่สะโพกบาง ทงเฮเผลอคิดไปว่าถ้าเขาจับเอวบางๆ แล้วกดกระแทกแรงๆ มันจะเป็นยังไง แถมตอนนี้ทงเฮน้อยของเขาก็ตื่นขึ้นมาแบบไม่สามารถกล่อมให้หลับได้ง่ายๆ เสียด้วยสิ

“ฮึก พะ พี่ทงเฮ” เมื่อทงเฮถอนจูบดูดดื่มออกไปเด็กน้อยก็สั่นสะอื้น ดวงตาแดงก่ำพอๆกับใบหน้า

“นิ่ม กูปวดไปหมดแล้ว ช่วยกูหน่อย”

“ช่วยอะไร คะ ครับ ฮือ” ยังเอ่ยออกไปไม่ทันจบประโยคดีทงเฮก็ปลดผ้าเช็ดตัวออกจนเผยให้เห็นสิ่งที่เขาอยากให้อีกคนช่วย

เด็กน้อยร้องฮือปิดหน้าร้องไห้ ฮยอกแจไม่คิดว่าที่เห็นตอนใส่กางเกงว่าแน่นแล้วพอตอนนี้ที่ไม่มีสิ่งใดปิดกั้นจะใหญ่โตได้ขนาดนี้ ของเขายังเล็กกว่าจนน่าอาย โลกไม่ยุติธรรมกับฮยอกแจเลย

เสื้อยืดตัวบางของเด็กน้อยถูกถอดออกไปจากเรือนร่าง เผยให้เห็นความขาวเนียน ทงเฮผละจูบออกแล้วจ้องมองร่างกายที่เขาปรารถนา เด็กน้อยร้องไห้หน้าแดงปากก็บวมเจ่อ มันทั้งน่าสงสารและน่าย่ำยีให้สาแก่ใจ

“นิ่ม กูอยากได้มึง”

“ฮือ ผมกลัว” เด็กน้อยเผลอมองสิ่งที่เด่นอยู่ตรงหว่างขาของทงเฮ ก็ยิ่งร้องไห้โฮ

“มึงยังไม่พร้อม?”

“คะ ครับ ฮึก ฮือ ขอเวลาผมหน่อยนะครับ ผม ฮือ” เด็กน้อยร้องไห้จ้า ทงเฮจึงก้มลงไปจูบเบาๆ ที่หน้าผากไล่จูบซับหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่หยุด

“โอเค กูยังไม่ทำแต่มึงต้องช่วยกู ต้องรับผิดชอบที่ทำลูกก็ตื่น เชี่ยปวดสัด”

“ฮึก ชะ ช่วยยังไงครับ” เด็กน้อยร้องไห้จนจมูกแดงไปหมด

“เอามือมาจับดู” ทงเฮจับมือขาวที่สั่นมาไว้ที่แก่นกายที่ปวดหนึบของเขา

“ฮืออ” ฮยอกแจร้องไห้หนัก แต่ก็ยังจับอยู่แบบนั้นไม่กล้าเอาออก เขากลัวว่าพี่ทงเฮจะโกรธ

“ทำเป็นมั้ย หรือต้องให้สอน”

“...ฮือ ฮือ” เด็กน้อยส่ายหน้ายกใหญ่

“คือไม่ต้องสอนหรือว่าทำไม่เป็น”

“ทั้งสองอย่างครับ งื้อ พี่ทงเฮผมกลัว”

“ของตัวเองก็ไม่เคยจับรึไงวะ ไม่เคยเงี่ยนบ้างรึไง๊?”

“มะ มันเหมือนปวดฉี่มั้ยครับ ฮึก ฮือ”

“เฮ้อ ช่างแม่ง มานี่ก็ทำให้กู แม่งเอ๊ยก็จะบ้าตาย” ทงเฮบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดขยับไปดึงรั้งกางเกงขาสั้นของเด็กน้อยออก ทำเอาเจ้าตัวตกใจแถมทงเฮยังจะมารั้งกางเกงในตัวสุดท้ายออกไปอีก

“ฮือ พี่ทงเฮผมอาย” มือขาวรีบย้ายมาปิดส่วนกลางกายไว้แทบไม่ทัน

“ไม่ต้องอายเดี๋ยวก็ชิน กูยังไม่อายมึงเลยเห็นป่ะ ผู้ชายเหมือนๆ กัน”

“ตะ แต่ผมอาย งื้อ”

“นิ่ม กูจะสอนแต่ห้ามไปทำกับคนอื่นเข้าใจป่ะ”

“คะ ครับ” ฮยอกแจพยักหน้าหงึกทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งกลัว มือก็สั่นตัวก็สั่น แถมยังจะเปิดแอร์อีกเสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่สักชิ้น เขาอยากมุดเตียงหนีจริงๆ เลย

“ดู” ทงเฮจับไปที่น้องชายน้อยๆ ของฮยอกแจแล้วรูดรั้งช้าๆ

“อะ มัน ฮือ”

“ไม่เหมือนตอนมึงจับเองเวลาฉี่ใช่ปะ” ทงเฮมองดูหน้าแดงๆ แล้วก็อยากจะฟัดให้จมเขี้ยวแต่เอาไว้ก่อนตอนนี้อยากจะสอนให้เด็กมันเป็นเพราะเขาเองก็จะบ้าละ ปวดหนึบแต่ทำเชี่ยไรไม่ได้ อยากจับกระแทกแรงๆ อีกคนก็ไม่พร้อมแม้ถุงยางและเจลที่เตรียมมาจะพร้อมมากก็ตาม โคตรบัดซบ!

แต่ลูกผู้ชายเมื่อลั่นวาจาไปแล้วถ้าอีกคนไม่พร้อมก็จะไม่ทำ เขาก็ต้องรักษาสัญญา เอาข้างในไม่ได้ก็เล่นมันข้างนอกถือซะว่าค่อยเป็นค่อยไป สอนไปทีละอย่าง

เด็กมันไม่เคยต้องใจเย็นๆ เก็บไว้เย็ดนานๆ เอ๊ย!!!

“อ๊ะ! ฮึก” เมื่อทงเฮเร่งความเร็วของมือที่ชักรูดแก่นกายเล็กจนเริ่มพอง เด็กน้อยก็หลับตาแน่นกัดปากตัวเอง จับขยุ้มที่นอนจนยับย่น

ฮยอกแจทรมานเหลือเกิน ทำไมพี่ทงเฮถึงชอบใจล่ะ

“ร้องดังๆ ถ้ามึงอยากร้อง อย่ากัดปาก นิ่ม”

“ฮึก ฮือ มัน ฮือ”

“เสียวดีใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวมึงจะรู้สึกสบายตัว” มือหนาชักรูดแรงๆ ซ้ำยังบดปลายนิ้วหัวแม่มือลงไปที่ส่วนปลาย

“อื้อ”

“นิ่ม ลืมตาขึ้นมา มอง”

“ผมอาย”

“นิ่ม เป็นแฟนกันจะอายอะไร ลืมตา อย่าดื้อกับกู”

“ฮึก ฮือ ผมไม่ดื้อ” เด็กน้อยลืมตาขึ้นมา เขาไม่อยากให้พี่ทงเฮโกรธ เพราะน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจที่เขาขัดคำสั่ง

ฮยอกแจปวดฉี่หรือเปล่านะตอนนี้ ทำไมพอพี่ทงเฮชักรูดเร็วๆ แรงๆ แล้วมัน…

“เสร็จละ”

“พี่ทงเฮผมจะฉี่”

“ฉี่บ้าไรนิ่ม น้ำมึงแตกไอ้ฟาย”

ฮยอกแจมองดูก็เห็นน้ำสีขาวขุ่นออกมาจากส่วนปลาย เลอะอยู่ที่หน้าท้องและมือของพี่ทงเฮเขานึกว่าเขาทำขายหน้าโดยการฉี่ออกไปแล้วเสียอีก

แต่แบบนี้...มันก็สบายตัวดีแฮะ

“คราวนี้มึงต้องช่วยกูละ ไม่ได้เสร็จในรูมึง เสร็จด้วยมือนุ่มนิ่มของมึงก็ยังดี”

“งื้ออ”

“มาเร็ว ช้ากูจับเยเลยนะ”

“ครับ ฮือ แล้วน้ำนี่”

“ไว้ค่อยไปอาบน้ำ เร็ว! เอามือมาจับหรืออยากใช้ปากกูก็ไม่ถือ”

“ใช้ปาก?” เด็กน้อยขยับร่างกายด้วยท่าทีเขินอาย นึกสงสัยว่าปากกับมือแทนกันได้เหรอ

“ช่างแม่งเอาไว้คราวหน้าก็ได้ เร็วๆ กูปวดจะตายอยู่ล่ะ แข็งแล้วแข็งอีกเชี่ยเอ๊ย!”

“งื้อ ผมทำไม่เป็น”

“ชักๆ รูดๆ เหมือนที่กูทำให้มึงไงเดี๋ยวก็เสร็จ”

“ครับ ลองดู” ฮยอกแจสูดลมหายใจเข้าแล้วใช้สองมือขาวๆ ที่สั่นน้อยๆ จับเข้าที่แก่นกายใหญ่ของทงเฮ หัวใจเต้นรัวจนกลัวว่ามันจะกระดอนกระเด็นออกมา

เด็กน้อยกล้าๆ กลัวๆ แล้วค่อยๆ ขยับมือนึกภาพเมื่อครู่ที่ทงเฮสาธิตให้

“อื้อ อย่าสั่น"

“ขอโทษครับ”

“เออ ทำต่อดิ กูอยากเสร็จเพราะมึง”

“งื้อ ครับ”

มือขาวลดอาการสั่นไปแล้วค่อยๆ รูดรั้งแก่นกายของทงเฮ อีกคนมองหน้าฮยอกแจตาเยิ้มร้องครางในลำคอกระตุกยิ้มพอใจ

“สอนง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”

“งื้อ ผมพอได้หรือยังครับ”

“พ่องดิ ทำเร็วๆ ด้วยแบบนี้เมื่อไหร่จะเสร็จ”

“งื้อ” เด็กน้อยรูดรั้งแรงขึ้น เขินก็เขิน แล้วพี่ทงเฮโคตรเซ็กซี่ ฮยอกแจใจจะวายอยู่แล้ว

มีอย่างที่ไหนผู้ชายสองคนแก้ผ้าร่อนจ้อน ขนาดคยูฮยอนเองฮยอกแจยังไม่เคยให้เห็นขาอ่อนเลยนะ พี่ทงเฮเป็นคนแรกเลย ฮือ เห็นหมดเลยด้วย

“อ๊าส์”

ในที่สุดทงเฮก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาฮยอกแจตกใจผละออก ทงเฮมองดูเด็กน้อยก็หัวเราะออกมา คราวนี้เขาจะขอชิมตัวขาวๆของฮยอกแจดูบ้าง

ร่างหนาลุกขึ้นมาแล้วคร่อมร่างบอบบางไว้ ดวงตากลมแดงเบิกกว้าง ยังไม่ทันได้พูดอะไรริมฝีปากก็จูบพรมลงมาบนใบหน้าจนทั่ว

“อ๊ะ พะ พี่ อื้อ” ริมฝีปากสีแดงถูกฉกฉวยดูด เรียวลิ้นชื้นสอดดันเข้าไปในโพรงปากหวานกวาดต้อนไล่หยอกล้อเรียวลิ้นเล็ก มือหนาจับลากไปตามผิวกายนวลเนียนบีบขย้ำสะโพกเคล้าคลึงที่ก้นนุ่มนิ่ม กลางกายแตะสัมผัสปลุกความต้องการให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

“กูต้องอดทนแค่ไหนมึงรู้มั้ยนิ่ม” ทงเฮถอนริมฝีปากออกแล้วจ้องมองใบหน้า สบเข้ากับดวงตาปรือฉ่ำน้ำ

“ผมกลัว ฮึก ผมขอโทษครับ” น้ำใสไหลออกจากตากลมไม่หยุด ฮยอกแจกลัวจริงๆ

“แต่กูทนได้ จนกว่ามึงจะพร้อม ไม่ต้องร้องแล้วนิ่ม”

ริมฝีปากหยักกดจูบซับน้ำตาบนแก้มนุ่ม แตะปลายจมูกซ้ำๆ ที่ต้นคอขาว จูบไปตามไหล่ขาวเนียนเหมือนผิวของเด็กๆ กลิ่นกายของเด็กน้อยช่างเย้ายวน เม็ดทับทิมสีสวยเด่นทำให้ทงเฮอยากครอบครอง

เขามั่นใจว่าเขาคือคนแรกที่ได้ลิ้มลองรสหวานของฮยอกแจ

“พี่ทง อ๊ะ เฮ อย่าโกรธผมนะครับ ฮึก อย่าทิ้งผมนะ”

“นิ่ม”

“อย่าเบื่อผมนะครับ”

“กูไม่ได้โกรธ กูรอได้ แต่อย่านานนะ”

“ฮืออ ถ้านานพี่จะทิ้งผมเหรอครับ” เด็กน้อยเบ้ปากเตรียมปล่อยโฮอีกครั้ง

“ถ้านานกูก็จะไม่ทนไง จับมึงกระแทกแม่งเลย”

“ฮืออ”

“แต่ตอนนี้กูยังไม่ทำหรอก กูรักมึงมันคงไม่ทำให้กูรักมึงน้อยลงเพราะมึงยังไม่ยอมให้กูเอาหรอก”

“ฮึก”

“พร้อมเมื่อไหร่กูจะเอามึงให้ลุกไม่ขึ้นเลยนิ่ม”

“งื้อ”

“แต่คืนนี้ให้กูชิมมึงหน่อยนะ แม้กูจะต้องทรมานเพราะอย่างเอามึงใจแทบขาดก็ตาม”

“อ๊ะ! อื้อ!” ทงเฮมอบจูบที่ดูดดื่มกว่าทุกครั้งให้กับเด็กน้อยในกำมือ บีบฟอนเฟ้นไปทั่วร่างกาย อยากจะให้ทุกส่วนของฮยอกแจเป็นของเขาคนเดียว...ตลอดไป

ทงเฮจัดการกับตัวเองและพาเด็กน้อยมาอาบน้ำล้างตัวหลังเสร็จไปหลายน้ำ

ร่างบอบบางในชุดนอนลายมิกกี้เม้าส์ถูกสวมใส่ให้คนหลับ ทงเฮขึ้นเตียงแล้วจูบหน้าผากเบาๆ เสียงครางฮือทำให้ทงเฮยกยิ้ม เด็กน้อยร้องไห้จนตาบวมพรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ แต่ที่แน่ๆ คืนนี้เขาคงฝันดีแน่นอน

“นิ่ม กูแม่งโคตรรักมึงเลยว่ะ อย่าให้กูรอนานนะ...นิ่ม” 

กลับไปคอมเมนต์ให้นิ่มหน่อยนะครับ http://www.joylada.com/story/5993bdd52bf5310001ad0525 Chapter 19  หรือสกรีมแท็ก #พี่แน่นกับน้องนิ่ม บนทวิตเตอร์ก็ได้ งื้ออ ไม่ล้านจอยไม่ให้กินนิ่มหมดหรอกนะพี่แน่น!!!